خدای من نه دور کعبه است! نه در کلیسا! نه در معبد! خدای من همینجاست... کنار تمام دلواپسی هایم! بغض هایم! خنده هایم! خدای من نمیترساند مرا از آتش اما! می ترساند مرا از شکستن دلی، اشک آوردن به چشمی، ناحق کردن حقی، خدای من میبیند مرا هرجا که باشم می فهمد مرا با هر زبانی که سخن می گویم خدای من حواسش در همه احوال به من هست خدای من مرا از هیچ نمی ترساند.... جز بی فکر سخن گفتن و رنجاندن دلی خدای من، خدای تمام مهربانی هاست. ترجیح می دهم با کفش هایم در خیابان راه بروم و به خدا فکر کنم تا این که در مسجد بنشینم و به کفش هایم فکر کنم "دکتر شریعتی"
+ جمعه 93/7/25 ساعت 9:9 عصر توسط سحـــر
نظرات ()
بعد از گرفتن دستهایت
تمام دنیا را لمس خواهم کرد
تا عشق به همه جا سرایت کند